wij samen met u

Een bemiddeling kan op 2 manieren opgestart worden: 1. De partijen duiden zelf een bemiddelaar aan 2. De rechtbank duidt een bemiddelaar aan. Indien er 1 partij de bemiddeling vraagt, kan de rechtbank een bemiddelaar aanstellen, ook al gaan de andere partijen hiermee niet akkoord.

In principe is een bemiddeling niet verplicht, tenzij er in een voorafgaandelijke overeenkomst tussen partijen is overeengekomen dat indien er een conflict ontstaat, partijen dit eerst aan een bemiddelaar dienen voor te leggen, alvorens dat zij naar de rechtbank kunnen stappen.

Ja, u kan zelf een bemiddelaar aanspreken om te vragen of hij bereid is een bemiddeling op te starten.

Ofwel gaan partijen akkoord over wie de bemiddelaar zal zijn ofwel duidt de rechtbank iemand aan.

Dit hangt van de bemiddelaar en de soort bemiddeling af: ofwel wordt er gewerkt met een forfait, ofwel met een uurloontarief. De afspraken hierover worden bij het begin van het bemiddelingstraject gemaakt en op papier

In principe gebeurt dit evenredig tussen de partijen, maar hiervan kan na overleg schriftelijk worden afgeweken.

Ja, een bemiddelingstraject is sneller afgerond dan een procedure voor de rechtbank.

Ja, één van de kernprincipes van de bemiddeling is de vertrouwelijkheid. Dit betekent dat alles wat gezegd en meegedeeld wordt in het kader van de bemiddeling niet met de buitenwereld mag gecommuniceerd worden.

1. De bemiddelaar zelf

2. De partijen zelf eventueel bijgestaan door een juridisch of technisch adviseur

Ja, de bemiddelaar mag op eigen initiatief of op vraag van partijen, apart (in caucus) met de ene of de andere partij overleg plegen.

Dit is mogelijk, maar de bemiddelaar beslist of hij dit zelf zal doen of door een derde, die dan verslag uitbrengt tijdens een bemiddelingssessie.

In dat geval hernemen de verschillende partijen hun rechten, maar blijft steeds alles wat er gezegd is in het kader van de bemiddeling vertrouwelijk.

Bemiddeling is principieel vrijwillig zodat er van verplichtingen geen sprake is. Enkel moeten partijen én de bemiddelaar er zich aan houden, om alles wat er tijdens de bemiddeling is gezegd, vertrouwelijk te houden.

Er zijn verschillende voordelen:

1. Partijen houden het geschil volledig zelf in de hand en zijn niet afhankelijk van een onzekere beoordeling door een derde/rechter/arbiter

2. Indien de bemiddeling slaagt, komen partijen tot een oplossing, die door iedereen gedragen wordt

3. De doorlooptijd van een bemiddeling is korter, men kan sneller tot een oplossing komen, hetgeen kostenbesparend is

4. De communicatie tussen partijen verbetert

5. Er wordt duiding gegeven aan de emoties en de sociaal-psychologische factoren die meespelen in een conflict

6. Een menselijke benadering van de zaak

7. Er komt structuur in wat er werkelijk tussen partijen speelt en niet enkel in wat er in eerste instantie wordt gezegd: dit zijn vaak aspecten van de zaak die niet juridisch kunnen vertaald worden en niet aan bod komen in een gerechtelijke procedure of arbitrage

8. Een grote actieve betrokkenheid van de partijen zelf

De bemiddelaar treedt op als onafhankelijke, neutrale en onpartijdige derde en maakt het gesprek tussen partijen op een andere manier mogelijk: hij achterhaalt de werkelijke pijnpunten tussen partijen, die vaak niet eerder aan de oppervlakte gekomen én benoemd zijn en begeleidt hen naar een constructieve en gedragen oplossing.

De bemiddelaar blijft steeds onafhankelijk, neutraal en onpartijdig en spreekt zich niet uit over gelijk of ongelijk, hij probeert niemand te overtuigen van een bepaalde oplossing, maar probeert met de juiste technieken om partijen zelf tot een oplossing te laten komen.

Hij laat de rechter enkel weten of er al dan niet een akkoord werd bereikt. Hij brengt in geen geval inhoudelijk verslag uit gelet op het principe van de vertrouwelijkheid van de bemiddeling.

Hij blijft altijd onafhankelijk, neutraal en onpartijdig.

De advocaat blijft te allen tijde de raadgever van zijn cliënt, maar gaat samen met zijn cliënt op zoek naar een gedragen oplossing en niet naar de juridische waarheid.

De bedoeling bij een bemiddeling is steeds om binnen en zo kort mogelijke tijdspanne tot een oplossing te komen. Er kan een akkoord bereikt worden in één sessie, maar in de meeste gevallen zijn er meerdere sessies nodig, partijen hebben dit zelf in de hand.

In dat geval wordt er een bemiddelingsakkoord uitgeschreven door de bemiddelaar en door partijen ondertekend. Vervolgens kan de bemiddelaar of één van de partijen de homologatie van het bemiddelingsakkoord bij de rechtbank vragen. De homologatie heeft tot gevolg dat dit akkoord de waarde heeft van een vonnis.

Partijen kunnen ofwel opnieuw naar de bemiddelaar stappen om dit bespreekbaar te maken, of kunnen naar de rechtbank stappen, om af te dwingen dat dit akkoord wordt nageleefd.

Het verschil tussen arbitrage en bemiddeling is zeer groot: bij een arbitrage neemt een derde, de arbiter een beslissing over het conflict tussen partijen terwijl bij een bemiddeling partijen zélf het conflict in de hand houden en proberen tot een akkoord te komen.

Ja, indien dit in de polisvoorwaarden van de verzekering rechtsbijstand is opgenomen.

Ja, maar er zijn bepaalde erkende bemiddelaars die ook in het kader van pro deo optreden.